2024 Maart
Vorige week heeft Petro opnieuw een volle bus met hulpgoederen naar Oksana in Chernihiv gebracht. Deze provincie is zwaar getroffen aan het begin van de oorlog, omdat het op de doorgaande route ligt van Rusland naar Kyiv. Oksana helpt vanuit haar tuin honderden mensen. Afgelopen dinsdag stond er al snel een lange rij mensen voor haar poort. De meesten hebben alles verloren en zijn dan ook erg dankbaar voor alles wat ze ontvangen, van huishoudelijke spullen tot meubels.
2024 Februari
Er is in de afgelopen maanden hard gewerkt aan de bouw van het bejaardentehuis, de ramen zijn intussen besteld en wij willen verder gaan met de binnenkant. Helpt u ons dit project voort te zetten?
Uw gift is welkom op h2oek.com/giften
Dit project is in samenwerking met Stichting SOVO.
Kerst Groet
Een bijzonder bewogen en druk jaar is het geweest voor onze stichting. Maar we zijn heel dankbaar voor een goede samenwerking tussen het bestuur en veldwerkers in Oekraïne. Samen staan we sterk!
Vooral veel dank aan alle trouwe volgers, donateurs en vrijwilligers dat het werk door kan gaan, juist nu in moeilijke tijden.
Oekraïners hebben maar 1 wens voor het nieuwe jaar: een overwinning en wederopbouw… Laten we daarvoor bidden en hopen.🙏 En we zullen met de hulp van God ook in 2023 onze medemens in nood blijven helpen.
Update Oekraïne 6 Juli
Sinds de vorige update is er weer veel gebeurd. We hebben in Oekraïne hard gewerkt om alle hulpgoederen uit te delen om zo de hele grote opslag leeg te maken. De huur van de grote opslag kostte maandelijks een behoorlijk bedrag. Na drie maanden zagen we dat we met een kleinere opslag ook werken konden. Gezien de hoeveelheid hulpgoederen aanzienlijk is verminderd in vergelijking met de eerste maand van de oorlog. De laatste vrachtwagen ontvingen we op 18 mei. Nu hopen we dat gedurende de zomermaanden er weer voldoende wordt verzameld om in augustus weer een vracht te kunnen vervoeren. De prognose is dat de herfst een zware tijd zal zijn voor Oekraïne. Dan zullen de voorraden voedsel in het land ook opraken en duurder worden en als de kou komt zullen we ook duur moeten stoken… Al met al zijn de vooruitzichten zo, dat we na de zomer uw hulp heel hard nodig zullen hebben om het werk in oorlogstijd voort te kunnen zetten. Maar we leven bij de dag en elke dag is er eentje van zware strijd in het Oosten. De russen willen de Donbas innemen, wat ze maar lastig lukt. Er is ook zorg om oekrainse mannen die in de bezette gebieden gedwongen worden om mee te vechten tegen hun eigen volk…Al hebben ze daar ook te maken met verraders onder de mensen. Burgers die voor geld doorgeven waar oekrainse soldaten schuilhouden. Gelukkig komt er steeds meer artillerie uit het westen binnen. Maar ook worden we dagelijks geconfronteerd met beschietingen op burgerdoelen zoals scholen en winkelcentra.
Reis naar Nederland.
Begin juni kwamen we, de kinderen en ik aan in Nederland. De eerste dag was het al schrikken, want er vloog een legerhelikopter laag over, de kids renden naar het raam om te kijken wat dat was, geluid in de lucht is voor ons ongewoon de laatste maanden…. En gelijk probeer je jezelf toe te spreken: “niks aan de hand, je bent in Nederland”. Liza mocht naar school hier, dat was erg bijzonder voor haar om mee te maken. Bij de kennismaking vroeg ze zoveel: Wat is die grote computer aan de muur? Waarom zitten ze niet in rijen, maar in groepjes in de klas? Als ik iets niet weet in het Nederlands, wordt ik dan uitgelachen? Zo kwam ze in een heel andere schoolwereld terecht dan ze gewend is. De juffrouwen zijn super aardig en schreeuwen niet. Allemaal positieve indrukken en vooral een dagritme en afleiding. Ook mocht Liza mee met een meisje naar paardrijles. Ze bleek dat erg leuk te vinden! Wat fijn dat ze hier zo van geniet iedere vrijdag. Eduard kan zich in Nederland meer ontspannen en werd verwend door oma met nieuwe Lego! Anna-Vera vond voor twee weken werk in de thuiszorg; Ze kon doen wat ze graag doet, ouderen helpen en wat extrabijverdienste. We zijn ook onder de indruk van al het meeleven wat we mogen ervaren in Nederland!
Ik vond het ook fijn om de mensen die zoveel gedaan hebben voor de stichting te ontmoeten en ook de vluchtelingen die ik geholpen heb om naar Nederland te gaan. Hier en daar wat vertalen voor ze, maar ik heb ook geprobeerd wat rust te vinden… Als is dat zo dubbel, omdat je je bijna schuldig voelt, dat je in Nederland mag genieten van natuur, vrienden en rust, terwijl de oorlog zo hevig doorgaat in Oekraïne. En eigenlijk wil je maar een ding en dat is als gezin bij elkaar zijn.
Auto aangeschaft in Nederland
Anna-Vera is met 2 Nederlanders naar Budapest gereden en vanaf daar alleen naar de grens. Daar stond ze, in de zomerhitte, meer dan 30 (!) uur in de rij. Alles is goed gegaan met de documenten en de auto heeft ondertussen Oekraïense nummerborden. Petro heeft sinds hij contact heeft met een soldaat in het oosten en waar hij spullen heeft gebracht, maar 1 ding op zijn hart en dat is onze oude witte bus te schenken aan het leger, die een groot tekort hebben aan voertuigen. Daardoor kunnen we de bus niet verkopen. Maar mocht u een gift willen geven voor de aanschaf van de nieuwe auto, zodat we de onkosten kunnen dekken, houden wij ons van harte aanbevolen.
Petro’s reis naar het oosten
Twee weken gelden kon Petro zelf naar het oosten gaan met onze bus vol hulpgoederen. Zijn zus en haar man en zijn neefje gingen mee. Voor Petro was dit de eerste rit en het maakte veel indruk op hem. Met eigen ogen de nood, de verschrikkelijke verwoestingen zien, raakten hem diep. Ze hebben goederen gebracht voor het leger, voor mensen in schuilkelders en kochten ter plekke nog meer voedsel in om daar te laten uitdelen door de contactpersonen die we daar hebben. De laatste nacht van hun verblijf sliepen ze in Kharkov in een flat, in een woning waarvan de bewoners via onze familie zijn opgevangen na hun vlucht en verder naar Europa zijn gegaan. De sleutel kregen ze van de buurman die nog was gebleven. De hele nacht hoorden ze al luchtalarm en “onweer” zo klinkt het geschut ,zei Petro. Vroeg in de morgen kwam er niet ver bij hen vandaan een raket terecht en zijn ze snel vertrokken uit de stad.
Operatie
Al in november 2021 stond een operatie gepland, die niet door kon gaan i.v.m. covid, daarna zou ik begin maart de operatie hebben…maar toen hadden we in de eerste weken van de oorlog wel andere dingen aan ons hoofd. En nu in juni kon ik in Ede dan geopereerd worden aan de poliepen in mijn neusholtes. Een ingreep die goed is gegaan en heb gelukkig weinig pijn gehad. Ook hierin zien we dat God zorgt. Hij gaf kracht deze operatie te doorstaan in een week waarin we ons maar om 1 ding druk maakte….het bezoek van Petro aan het legerkantoor.
Oproep voor militaire dienst
Wat je weet dat een keer kan komen en wat als een onzeker gegeven steeds op de achtergrond van je gedachten aanwezig is, wordt werkelijkheid als Petro een oproep krijgt om zich te melden op het gemeentehuis. Ze waren al aan de deur geweest bij ons huis, maar toen was Petro in het oosten van het land. Bij thuiskomst kreeg hij op het gemeentehuis dat witte papiertje: Oproep voor mobilisatie. Hij werd gelijk apart gezet met alle anderen die een bewijs hebben van in militaire dienst geweest te zijn in 1990. Hij had documenten bij zich van stichting en kerk, maar daar wilden ze niet naar kijken. Ze hebben een groot tekort aan mannen op het moment mede omdat er zoveel sneuvelen (zo’n 100 per dag) en omdat er soldaten zijn die na maandenlange dienst op verlof mogen. Petro gaf aan dat hij al 14 jaar last heeft van zijn rug. En de laatste tijd met intensief helpen en tillen van hulpgoederen had hij er vaak last van. Daarvoor werd hij naar de medische commissie gestuurd die dan checken of je goed gezond bent voor dienst of niet. Nu blijkt hij echt niet de enige te zijn die dat aanvraagt en er zijn er ook die over hun klachten liegen. Maar het is psychisch best zwaar als je zo benaderd wordt…weer een die zich aanstelt. Petro is overal eerlijk geweest. Maar als je iets te laat komt voor het bloedprikken en je gelijk deserteur op je kaart met gegevens schrijven is dat heel oneerlijk. Petro heeft toen besloten om gelijk weer terug te gaan naar het legerkantoor om uit te leggen dat hij geen deserteur is, maar alleen een beetje te laat was. Wonderlijk genoeg sprak hij daar iemand van de legerleiding die wel geïnteresseerd was in zijn verhaal over wat hij doet en welk werk hij met behulp van Nederlanders (via zijn NL-vrouw) kan doen voor het land. Petro heeft toen uitstel gevraagd tot 13 juli (het was 8 juli) omdat hij dan zijn vrouw nog kan zien voordat hij weer moet melden op het legerkantoor. Het is zwaar en toch kunnen we deze zorg steeds weer uit handen geven aan God die alles weet en ons leven regeert. Wij vragen jullie gebed hiervoor.
Oproepje Zenderlijst
Nu verstuur ik de update persoonlijk per app, maar helaas ben ik de afgelopen keer enkele personen vergeten, daarvoor excuses. Want het meeleven van jullie is zo goed en belangrijk! We begrijpen dat jullie op de hoogte gehouden willen worden en als jullie daarom mij een appje sturen dan voeg ik jullie toe aan de zenderlijst.
Wil je ook een update ontvangen via whatsapp, app je telefoonnummer 0630966354
Opnieuw willen we u/jullie hartelijk danken voor alle steun, medeleven en zorg nu we in NL zijn, en blijf vooral bidden voor Oekraïne! Gebed is een sterk wapen!
Hartelijke groeten van Petro & Dianne Bernyk-van der Lingen.
Update Oekraïne 6 Juni
Toen ik deze update begon te schrijven, telde we dag 100 van de oorlog…. Helder herinnerde ik me ineens dag 1, dag 5, dag 10 en nu al 3 maanden… zoveel leed, zoveel slachtoffers, zoveel beelden en verhalen komen tot ons door te luisteren naar de verhalen van vluchtelingen en de chauffeurs van de binnenlandse transporten en de mensen in bevrijde dorpen zelf.
Het is veel, heel veel … ik zie en hoor dat het Nederlandse nieuws veel minder is geworden en misschien ook wel begrijpelijk. Ik dacht laatst: ging ik zelf ook ooit niet zo om met het nieuws uit Syrië, bijvoorbeeld? Maar als je er zelf middenin zit, wil je dat de hele wereld alles ziet en weet! En dat we het als Oekraïne echt niet redden zonder de steun van Europa. De strijd in het oosten en zuiden is heftig, dagelijks vallen er velen slachtoffers en worden dorpen geruïneerd. Er moeten meer wapens komen om de tegenstanders verder tegen te houden en terug te dringen van ons gebied.
Ik hoorde al geluiden van Frankrijk over dat stukje land maar opgeven omwille van vrede. Hieronder een foto van enkele landen wat dat voor hen zou betekenen dat stukje… Zouden ze dat ook zomaar inleveren aan een buurland?
Transport
We kregen 18 mei weer een volle vrachtwagen met voedsel en hygiënemiddelen en honderden liters diesel uit de Nederlandse vrachtwagen, om vervolgens alle transporten binnen het land te kunnen voorzien van diesel. Wat was er weer veel ingezameld in verschillende plaatsen en ook ingekocht van het sponsorgeld. Er kon daardoor een vrachtwagen gevuld worden naar Mikolaev, een stad die al 3 maanden geregeld onder vuur genomen wordt, waar geen drinkwater meer is.
Reis van ons team
Ons team heeft enkele reizen gemaakt naar bevrijde gebieden. Met een van de reizen ging onze dochter Anna-Vera mee, ze wilde al in de eerste weken van de oorlog naar gebieden hulp brengen, maar als ouders vonden we dat toen te gevaarlijk. Nu kon ze mee om met eigen ogen te zien en met eigen handen voedselpakketten uit te delen aan mensen die wonen in de resten van hun woningen of schuren… Dat was best heftig, om zo getuige te zijn van de grote verwoesting die de russen brachten in vele dorpen. De verhalen van inwoners hoorde ze aan en ze kwam terug, heel moe , maar ook gemotiveerd; Mama, nu weet ik waarvoor we dit al die maanden doen en dat we niet moeten stoppen met helpen!
Mobilisatie
Door de vele verliezen, komen er ook weer nieuwe mobilisaties. De gedachte die vanaf dag 1 bij alle mannen en ook bij Petro aanwezig is, wanneer ben ik aan de beurt? Normaal krijg je thuis via een wit briefje een oproep overhandigd thuis. Maar nu kan dat bij checkpoint van het leger of politie langs de wegen, en zelfs als je in de rij staat bij een benzinestation of supermarkt….
Petro gaat naar begrafenissen van overleden soldaten. Voor hem is het belangrijk om respect te tonen voor diegene die omkwam en hard gestreden heeft om zijn land en vrijheid te beschermen. Ik vind dat juist emotioneel en confronterend dat is voor mezelf te heftig om naar toe te gaan.
Nieuwere bus/auto
We zouden graag onze oude volkswagenbus verkopen en een nieuwere bus of auto aanschaffen. De bus is oud en roestig, maar heeft ons al die jaren trouw gediend in het werk en leven in Oekraïne… Nu willen we graag deze maand vanuit nederland een nieuwere bus/ of ruime auto meenemen naar Oekraïne. Diesel, liefst met trekhaak, VW Transporter/soortgelijk busje, VW Caddy Maxi
Als u iets weet, dan horen we het graag.
Naar Nederland
Gisteren ben ik samen met onze kinderen naar Nederland gegaan voor een paar weken. Ik heb deze maand een medische controle voor mijn MS. Na enkele keren uitstellen, wilde ik deze nu toch door laten gaan. Nu kunnen de kinderen ook even weer naar oma en de familie. Anna-vera kan zelfs even werken in Nederland, wat ook belangrijk is. Het afscheid nemen van Petro was deze keer extra beladen. Deze tijden ben je het liefst bij elkaar en toch hebben we deze beslissing genomen. We zijn er even tussen uit en dat gunnen we Petro ook.
- We vragen gebed voor hem. Hij is zo ontzettend druk en bevlogen, mensen aan het helpen, maar ook zo bezorgd om zijn land en de onbekende toekomst die voor hem ligt. Hij is niet angstig, maar het idee dat je ieder moment opgeroepen kan worden om je te melden bij het legerkantoor. Het gaat onder je huid zitten zeggen ze. Na 3 maanden zien we bij velen een gevoel van uitputting.
- We vragen om gebed om vol te houden, de moed niet te verliezen. Zeker ook gebed voor de strijders aan de frontlinies, de vrijwilligers, en ja, eigenlijk voor eenieder die op zijn of haar manier (de gevolgen van) de oorlog meedraagt.
- Voor de steden en dorpen waar de russen nu de macht hebben.
- De Oekraïners die daar nog wonen hebben het zwaar. Geen bereik meer met mobiel, geen water en elektriciteit, voedseltekorten en een pensioen uitgekeerd in Russische roebels, onder druk een Russisch paspoort aangeboden krijgen…
- Voor de krijgsgevangen, die door de russen verschrikkelijk behandeld worden… Laten we blijven bidden voor het moedige Oekraïense volk dat ze de moed niet zullen verliezen. Zeker nu ook vanuit de kant van Wit-Rusland een nieuwe dreiging is.
- Maar ook voor de Russen dat ze gaan inzien dat het echt een totaal verkeerde en onrechtvaardige oorlog is waar ze mee bezig zijn, gebaseerd op leugens.
Hartelijk bedankt voor uw steun en meeleven, dat waarderen we enorm!
Hartelijke groeten van Petro & Dianne Bernyk-van der Lingen.
Update Oekraïne 10 Mei
Het is alweer even geleden dat ik een update plaatste. De update was klaar maar de website lag er even uit dat is nu opgelost en daarom leest u/jij nu de update van 10 mei.
Het was een week geleden toch wel even schrikken toen we hoorden dat er een raket 60 km bij ons vandaan in de bergen terechtgekomen was. Sindsdien werden we ook opgeroepen om het luchtalarm serieus te nemen. Voorheen ging het bijna dagelijks een paar keer af maar weinig mensen reageerden daarop. Iedereen ging door waar hij mee bezig was. De app op je telefoon laat het luchtalarm horen en het einde daarvan wordt ook gemeld. We weten dat de vijand nu overal strategische plekken raakt zodat de hulp voor het leger vanuit het westen bemoeilijkt wordt. Ook zagen we die dagen veel vaker vliegtuigen en straaljagers in de lucht en met het oog op 9 mei werden we geadviseerd om oplettend te zijn. Gelukkig bleef het rustig in onze provincie maar daarentegen gaat de strijd in het oosten onverminderd hard door. Van een soldaat die wij kennen uit onze omgeving hoorden we dat er nog steeds van soldaten de vraag komt om te bidden. Vele soldaten zijn al overtuigd van de kracht en bescherming die daar vanuit gaat! Ook zijn we dankbaar dat het gelukt is om alle vrouwen, kinderen en ouderen uit de staalfabriek in Marioepol te evacueren. De verhalen van hen zijn echter verschrikkelijk.
Diesel en benzine tekort.
Omdat er vele opslagplaatsen voor benzine en diesel door raketinslagen verloren zijn gegaan is er een grote schaarste in het hele land. Uren staan mensen in de rij voor 10 liter benzine. Maar de afgelopen week zijn de meeste tankstations gewoon gesloten. Wij gingen eerst nog ‘s nachts in de rij staan omdat die het kortst was, maar nu zijn er zelfs geen rijen meer omdat het er niet is. Dus moeten we iedere keer goed afwegen om de auto te gebruiken. Hopelijk komt er ook hiervoor hulp uit het westen en dan zullen de prijzen per liter omhoog gaan, maar dat is altijd nog beter dan niets.
Bouw verblijf voor vluchtelingen.
Petro en ik hebben besloten om de schuur bij ons achter in de tuin te verbouwen tot een klein huisje om daarin een vluchtelingengezin voor lange termijn te kunnen opvangen. We willen hiermee graag iets betekenen voor een gezin uit het oosten (waar de Russen de macht hebben overgenomen) en dus niet meer kan terugkeren. We geloven dat God het juiste gezin naar ons zal toesturen. Voor nu werkt Petro, samen met een man die geen baan had en blij dat hij nu werk heeft, erg hard om het huisje in orde te maken.
Ik wil jullie nog een getuigenis delen wat vele mensen geraakt heeft.
Een verhaal uit de regio Kiev, toen de bezetters Kiev hoopten binnen te vallen: Een man kwam uit de schuilkelder en zag een auto, met contactsleutels er nog in, in de buurt van de winkel. Hij had de auto twee uur gadegeslagen wachtend op de eigenaar. Daarna besloot hij niet langer te wachten. Hij nam zijn gezin mee, stapte in deze auto en ging naar Vinnytsia om hen in veiligheid te brengen bij familieleden. Daar aangekomen, vond hij een telefoonnummer in het dashboardkastje. Hij belde de eigenaar en zei: “Sorry dat ik je auto heb gestolen. Ik redde mijn gezin ermee.” De eigenaar antwoordde: God zij dank, maak je geen zorgen, ik heb vier auto’s. Ik nam mijn familie uit Kiev mee in mijn Jeep en de andere auto’s werden bijgetankt en op verschillende plaatsen achtergelaten met de sleutels erin plus een telefoonnummer in het dashboardkastje. En ik heb van alle auto’s een telefoontje teruggekregen. “Er zal vrede komen – we zullen elkaar dan ontmoeten – Moge de Heer je beschermen.”
Familie opnieuw met hulpgoederen naar het oosten.
Kort geleden is een deel van onze familie weer naar het oosten geweest om hulpgoederen te brengen. De wegen waren vaak onbegaanbaar en daardoor moesten de spullen overgeladen worden in auto’s omdat de busjes de geïmproviseerde bruggen niet over konden. Ook zij hadden onderweg last van het tekort aan brandstof. Een enkele jerrycan hielp hun onderweg, maar soms was het de vraag of ze nog wel terug naar huis konden komen, omdat er tussen twee keer tanken je twee uur moet wachten. Bij sommige tankstations gaat het via je mobiele nummer. En maar 10 liter per persoon.
Ze hebben in vele dorpen hulpgoederen kunnen brengen. De mensen kunnen bemoedigen door te luisteren naar hun verhalen en hen christelijke liederen toe te zingen. De familie zagen tijdens deze reis vele niet ontplofte raketten. Iemand vertelde dat er een raket was gevonden met daarop de tekst: “Ik heb alles gedaan wat ik kon vergeef me”, dus duidelijk een soldaat die iets gedaan heeft om de raket na het afschieten niet te laten ontploffen en voor de eventuele schade die die wel aanbracht vroeg hij om vergeving, in deze oorlog zien we vaak dat er boodschappen geschreven worden op rakketen.
We weten dat het Oekraïense volk moedig is en niet zomaar opgeeft, maar we zien ook hun positiviteit en hoop voor een betere toekomst. Een voorbeeld daarvan, is dat mensen hun groentetuin weer aanleggen nadat het vrijgemaakt is van mijnen. Maar ook de geconfronteerde kogelgaten in hun hekken worden gemaskeer door er een bloemetje van te maken.
We horen het nu steeds vaker dat het Russische leger slecht gemotiveerd is. Mensen zien dat soldaten hun post en tanks verlaten en zich overgeven en verdeeld raken onder elkaar. Daartegenover staat het zeer gemotiveerde, en overtuigend van de overwinning, Oekraïense leger. We vragen om voor hen te blijven bidden en ook voor de medici die de gewonde soldaten verzorgen.
Vorige week heb ik bezoek gekregen van een deel van ons bestuur en dat was heel bemoedigend om ook hen te kunnen laten zien wat we doen voor de vluchtelingen in onze omgeving en onze verhalen te vertellen. We zijn ook heel dankbaar voor de organisatie van alle acties en transporten die zij nu doen! We willen jullie ook heel hartelijk danken voor alle steun, gebed en giften om zo het werk wat we nu doen mogelijk te maken!
Heel hartelijk dank!
Opnieuw willen we iedereen heel erg bedanken voor uw steun en giften voor het werk dat we nu doen voor vluchtelingen en de hulp die we kunnen geven aan mensen die wonen in zwaar getroffen gebieden. Zonder uw steun kunnen we niet! We worden steeds weer bemoedigd door het meeleven vanuit Nederland.
Hartelijke groeten van Petro & Dianne Bernyk-van der Lingen.